Sunday 23 September 2012

พยาบาล ... สวรรค์สร้างมา หรือแค่บิดามารดา อยากให้เป็น ??

วันหยุดสุดสัปดาห์แบบนี้ ...
นั่งอัพ อะไรเล่นๆ สนุกแต่ได้ใจความกันดีกว่านะคะ
ปกติจะอัพความรู้ต่างๆนานา การดูแลตัวเองในโรคต่างๆ
แต่ ... วันนี้ มาแปลกแหวกแนว
ขอ เขียนเรื่องเกี่ยวกับ "อาชีพพยาบาล" ละกันคะ


หากเราตามสำรวจความฝันของเด็กๆหลายคน
ว่าโตขึ้น หนูอยากเป็นอะไร??
แน่นอนคะว่าต้องมี อาชีพพยาบาล เป็นคำตอบที่ติดอยู่ในอันดับต้นๆ ของสาวน้อยทั้งหลายอย่างแน่นอน

ส่วนใหญ่จะให้เหตุผลว่า
-หนูอยากช่วยเหลือคนป่วย
-หนูอยากช่วยเหลือคนที่เจ็บ ให้หาย
นั่นคือเหตุผลของเด็กที่ไม่เกิน10ขวบ (แน่นอนคะ โลกยังสวยอยู่)

โตขึ้นมาอีกนิด...เหตุผลจะเปลี่ยนไป
-อยากเรียนเพราะมหาวิทยาลัยดัง
-จบมามีงานรองรับ
-เงินเดือนดี
-หนูโดนบังคับ เพราะพ่อแม่ อยากให้เป็น!!! เอาละซี้ เชื่อเหตุผลนี้ ร้อยละ50 จะตอบแบบนี้ทั้งนั้น
-บางคนอยากเรียนเพียงเพื่อ จะเป็น นาง พยายาม(อยากได้หมอ มาเป็นแฟน)??  

กาลเวลาเปลี่ยน ความคิดเปลี่ยน!!
วิชาชีพพยาบาล ... บางคน อาจโดนขีดเส้นมาจากสวรรค์เบื้องบน กำหนดมาให้แล้วก็เป็นได้
หรือ บางคน อาจโดนขีดเส้นจากบุพการี ของเรานั่นเอง อยากให้เดินทางสายนี้ เลี้ยวทางนี้ ตามที่ท่านอยากให้เดินและเป็นไป


พยาบาลบางคน ทำงานแบบส่งๆไปวันๆให้พ้นเวรพ้นกรรมกันไป
พยาบาลหลายคน ดูแลคนไข้อย่างกับเป็นญาติผู้ใหญ่ของพวกเขาเองอย่างนั้นแหละ (ปลื้มมมมมาก หากใครคิดแบบนี้)
พยาบาลบางคน ต้องทนทำ เพื่อสิ่งที่ดีกว่า
พยาบาลบางคน ทำเพราะใจรัก (ยังมีคะ ส่วนนี้ยังคงมีอยู่ในสังคม มนุษย์โลกอยู่)
พยาบาลบางคน เอาวิชาชีพ ไปทำในทางที่ผิด
....

ที่กล่าวมานี้ 
ก็อยู่ที่สันนะดรส่วนบุคคลอีกนะแหละนะคะ 
เพราะไม่ว่าวิชาชีพ หรือ อาชีพ ใดใดก็ตามแต่ หากไม่มีใจรักและซื่อสัตย์ต่ออาชีพของเราเอง
ก็จะมีคนจำพวกนี้ วนเวียนอยู่ร่ำไป

เคยคิดกันมั้ยคะว่า เอ๊ะ!! ทำไม เราถึงเกิดมาเป็นแบบนี้ แบบนั้น
สวรรค์กำหนด หรือใครสร้างให้เราเป็นแบบนี้
ไม่มีใครรู้หรอกจริงมั้ยคะ 
ขนาดผู้เขียนเอง ยังเคยคิดเหมือนกันว่า 
"ฉันเป็นพยาบาลเพราะ ถูกชะตากำหนด หรือเพราะเลือกเองนะ"

แต่ถึงกระไรนั้น ผู้เขียนเอง มีความรักในวิชาชีพนี้คะ
มันให้อะไรเราหลายๆอย่าง

"ได้ทั้งความภาคภูมิใจ ปลื้มใจ สุขใจ และปัจจัย 555+"

ไม่ว่าจะอย่างไร ขอแค่เรามีใจรักและลงมือทำมันอย่างสุดความสามารถกันเถอะนะคะ
แล้วเราจะรู้สึกปิติ เมื่อได้เห็นผลผลิตที่มันออกมา ^^


No comments:

Post a Comment