ICU...ครั้งหนึ่งในชีวิต3(ภาคต่อ)

มาต่อกันที่ภาค3...

(แม้จะไม่มีใครติดตามก็ตามเถอะ // คิดซะว่าเขียนนิยายเก็บไว้อ่านเองละกัน  555+)

  เหตุการณ์ระทึกที่ว่านี้ เยอะคะ และเจอประจำ (นานๆทีถึงจะมีดวงคุณนายกับเขา ฮืออออ

 เรื่องที่เล่านี้//ไม่ได้เอ่ยชื่อ โรค หรือสิ่งที่เกี่ยวกับคนไข้อย่างชัดเจน 

และเจ้าของblogมิได้มีเจตนาที่จะนำความเสื่อมเสียให้แก่คนไข้หรือต้องการผิดจรรยาบรรณแต่         อย่างไรนะคะ

  เพียงแค่อยากเล่าและแฝงถึงบางสิ่งที่มีในเหตุการณ์นี้เท่านั้นเอง

 (หากข้อความบทนี้ ไปกระทบต่อความเห็นของผู้ใด ต้องขออภัย มา ณ ที่นี้ด้วยนะคะ)

คนไข้คนนี้เป็นอีกเคสในความดูแลของเจ้าของblogเอง  แกได้รับการผ่าตัดอย่างนึงมา แล้วพอดีว่าแกมีความเสี่ยงต่อการจะเกิดภาวะแทรกซ้อนหลังการผ่าตัด หมอเลยต้องขอเตียงในICUไว้

หลังจากรับเวร เรียบร้อย รุ้อาการคนไข้ละว่าต้องดูแล เฝ้าระวังอะไรบ้าง

ซึ่งวันนั้นเป็นช่วงเวรดึกที่เราได้ขึ้นปฏิบัติงาน ระหว่างช่วงที่เวลาเดินไปเรื่อยๆ24.00-8.00น.

บอกได้คำเดียวว่าสุดยอดมากคะ!!

สู้กะคนไข้แก มันส์มากกกกกก ทั้งถีบพยาบาล ขอใช้คำนี้คะ เพราะถีบโดนหัวนู๋จิงๆ แอบมึนเล้กน้อย

คนไข้แกดิ้นมากกกก โวยวายใหญ่เลยว่าตัวเองเป็นฮ่องเต้ ทำอะไรต้องมีพิธีตามแบบฉบับในวัง ฮื้อออออ

สงสารนู๋เถอะค๊า ฮ่องเต้ขา ช่วยนอนหน่อยนะคะ สายเสยจะหลุดหมดแล้วววว ต้องแทงเส้นกันใหม่

ตลอดเวลานั้นคนไข้แกบ่นแต่ว่า อยากเจอลูก โทรหาหน่อย อยากเจอ รีบให้ลุกมาเร็วๆ

ตอนนั้นเป็นเวลาตี3ละ โทรไปตอนนี้ก็คงไม่ใช่เรื่อง และที่สำคัญลุงแกไม่ได้มีอาการเปลี่ยนแปลง//สัญญานชีพเปลี่ยนเลย  สู้กันจนกระทั่งเช้า

เวลาประมาณตี5

ลุงเริ่มมีสัญญาณชีพเปลี่ยนแปลง หัวใจเต้นผิดปกติ เราต้องทำการปั๊มหัวใจคนไข้ ใส่ท่อช่วยหายใจ

ก่อนที่จะเป็นมากนั้น ลุงแกบ่นแต่ว่า ลูกอยู่ไหน รีบมา!!

ทางเราก็รีบโทรแจ้งญาติทันที และให้การช่วยเหลือกับคนไข้

จนใส่ท่อช่วยหายใจเรียบร้อย ปั๊มหัวใจให้ลุงเรียบร้อย สัญญาณชีพลุงเริ่มกลับมาปกติ

ระหว่างนั้นเราก็เคลียร์สิ่งต่างทั้งเอกสาร สิ่งแวดล้อมรอบตัวคนไข้ เพื่อจะส่งเวร

ช่วงที่กำลังจะส่งเวรนั้น ลูกสาวคนไข้ได้เดินทางมาถึงพอดี รีบเข้าไปดูอาการคนไข้ กุมมือกันและกัน

ขณะที่กุมมือกันนั้น เป็นเวลาเดียวกันที่เราส่งเวรให้รุ่นพี่พยาบาลที่มาต่อเวร

เพียงแค่กำลังจะเอ่ยปากอ่านชื่อคนไข้เท่านั้นเอง

Asytole

เง้ออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออ!!

คนไข้นุ๋ไปแล้ว เพียงแค่ลุกสาวแกมาเท่านั้นเองงงงงงงง

เราวิ่งไปช่วยทุกอย่าง ทำเท่าไหร่แกก็ไม่กลับมา เสียใจ///เศร้า///

**ในสิ่งที่เล่ามาไม่ได้ต้องการจะสื่ออะไรนอกจากคำว่า 

“สิ่งสุดท้ายที่คนเราต้องการนั้น...ก็เพียงแค่ความรักจากคนในครอบครัวเท่านั้นเอง”